5 uitgelezen

‘El Paraíso’ is een bijzondere film over een bijna absurd sterke moeder-zoonrelatie en hoe die door een wonderschone vrouw aan het wankelen wordt gebracht.

El Paraiso

Julio heeft een ongelooflijk sterke en intieme band met zijn moeder Inés. In hun gammel huisje in een buitenwijk van Rome vangen ze samen illegale drugskoeriers uit haar thuisland Colombia op. Met de welverdiende centen gaan ze samen uit. Maar hun smetteloze relatie wordt op een dag verstoord door de komst van een Colombiaanse schone, die ziek is geworden door ingeslikte cocaïnebolletjes. 

Over de film

De uitmuntende acteerprestaties, het sterke verhaal en de opzwepende latino-soundtrack zorgen voor een heerlijke kijkervaring. Niet onterecht won ‘El Paraíso’ in Venetië de prijs voor beste scenario. De film eindigt absurd en tragikomisch. De geniale eindscène zal ongetwijfeld in je geheugen gebeiteld blijven staan.

Een klein dorp in het groen wordt de locatie van een luxecamping, een stimulans voor de lokale economie. In deze eco-fabel staan kapitalisme en natuurbehoud lijnrecht tegenover elkaar.  

Evil does not exist

Takumi en zijn dochter Hana wonen in een klein dorp buiten Tokyo. Elke dag gaan ze water halen bij de bron, hakken ze hout in het bos en maken ze lange wandelingen. De omgeving is groen en vredevol en dat trekt ook de toeristische sector aan. Twee ondernemers hebben een ambitieus plan: ze willen een luxueuze glamping site bouwen, midden deze oase van rust.  

Over de film

‘Evil Does Not Exist’ is een rustige en mooie eco-fabel die op het filmfestival van Venetië de Zilveren Leeuw won. De film is traag, wat goed past bij de rustgevende beelden van uitgestrekte bossen.  

Belgische documentaire over misdaad en herstel

Une des mille collines

Intussen is het al dertig jaar geleden. Wat gaat de tijd snel. Op 7 april 1994 begon in Rwanda de genocide op de Tutsi’s. Deze Belgische documentaire focust op drie kinderen die op klaarlichte dag en in aanwezigheid van het hele dorp vermoord werden tijdens de genocide. Hun namen: Fiacre, Fdéline en Olliver. Ze waren 4, 5 en 9 jaar. Hun verhaal staat symbool voor alle kinderen die vermoord werden tijdens de genocide (en je kan niet anders dan ook denken aan Palestijnse kinderen vandaag). Wat deze documentaire zo bijzonder maakt, is dat de regisseur naar een heuvel gaat en daar de mensen ontmoet die vroeger ofwel slachtoffer ofwel dader waren. Hoe leven zij met elkaar? Welke impact heeft de genocide voor slachtoffers? Is herstel mogelijk?

Over het thema

De regisseur maakt gebruik van beelden en interviews die hij twintig jaar geleden maakte op dezelfde plek waar de gacaca-rechtbanken ontstonden, een soort van volkstribunaal met leden, gekozen door de bevolking. Tot op vandaag blijven de vragen leven: hoe kunnen we ondanks de horror van de genocide, die als kwaad in de herinnering van iedereen blijft, toch samenleven? Is herstel wel mogelijk? Pertinente vragen die ook bij ons leven tussen slachtoffers en daders. De documentaire zoekt respectvol antwoorden bij de mensen zelf en niet bij de militaire en politieke leiders van vandaag. Niet alleen zijn de drie kinderen symbool voor alle slachtoffers, maar staat de heuvel ook symbool voor alle andere heuvels in Rwanda waar mensen leren samen leven ondanks de littekens en de pijnlijke herinneringen…

Inleider

Kaat Van Houdt van Moderator vzw, forum voor herstelrecht en bemiddeling, leidt de film in.

De paden van de rijke Mona uit Noord-Soedan en de arme Julia uit het zuiden zijn niet bedoeld om elkaar te kruisen. Maar een ongelukkig accident wakkert een schuldgevoel aan dat hen toch samenbrengt.

Goodbye Julia

Mona is een zangeres uit Noord-Soedan. Haar huwelijk is eerder ongelukkig, want haar man is bazig en verbiedt haar te zingen. Toch is ze trouw aan hem en verzwijgt ze dat hij een moord heeft gepleegd. Om haar geweten te sussen, neemt ze de weduwe van het slachtoffer in huis als dienstmeid, de Zuid-Soedanese Julia. Ondertussen nemen de politieke onrusten op straat toe. Kan Mona haar geheim bewaren?

Over de film

‘Goodbye Julia’ is een emotioneel krachtige film die verschillende thema’s aansnijdt zoals racisme, geloof, armoede en vriendschap tussen vrouwen. Het genre van de film schippert tussen drama en thriller. Het camerawerk is knap, de acteerprestaties sterk en ook de soundtrack mag er zeker zijn. Ook al speelt het verhaal zich af tijdens de onrustige periode van 2011, toch blijft het erg actueel.

Een jonge volleybalspeelster komt onder druk te staan als ze ongewenst zwanger wordt, zeker in een land dat abortus verbiedt. Gelukkig steunen haar teamgenoten haar door dik en dun.

Levante

De Braziliaanse Sofia is de ster van het schoolvolleybalteam. Maar alles verandert wanneer ze ontdekt dat ze zwanger is. In een land waar abortus illegaal is, zijn haar keuzes beperkt. De abortuskliniek in haar arme buurt wordt gerund door rechtse activisten die er hun missie van maken zwangere vrouwen te overtuigen om hun kind te houden. Gelukkig kan Sofia rekenen op de steun van haar team.

Over de film

‘Levante’ is een vernietigende aanklacht tegen de mentaliteit die onder het regime van Bolsonaro weer de kop opstak. Het is ook een viering van de kracht die jonge meisjes vinden in hun vriendschap en steun. Het fijngevoelige schipperen tussen acceptatie van (en afschuw over) de politieke realiteit en het verlangen om deze te veranderen, zorgt voor een krachtige film en een oproep tot tolerantie.